O relevo 4. Cordilleiras e depresións

Cordilleras interiores á Meseta Central

Dentro da Meseta Central hai dous sistemas montañosos: O Sistema Central e os Montes de Toledo. O Sistema Central, situado no centro da meseta, divídea en dúas submesetas (norte e sur).

Cordilleiras que arrodean á Meseta Central

Rodeando a Meseta Central está a Cordilleira Cantábrica, o Sistema Ibérico e Serra Morena. A Cordilleira Cantábrica esténdese de oeste a leste ao longo de case 1.000 km por todo o límite norte da meseta, separa a meseta da costa do mar Cantábrico.
No límite nordés e este da Meseta Central está o Sistema Ibérico. O pico máis alto é o Moncaio cos seus 2.313 m . O Sistema Ibérico separa a meseta da depresión do Ebro e da costa levantina do mar Mediterráneo.

No límite sur da meseta está Serra Morena, un sistema montañoso que fai de límite natural de Castela-A Mancha e Extremadura con Andalucía. A súa máxima elevación excede levemente os 1.000 metros, polo que non é unha cordilleira especialmente elevada. Así, Serra Morena separa a meseta da depresión do Guadalquivir.
No noroeste, xunto a Galicia, están os Montes de León

Cordilleiras exteriores á Meseta Central

Existen cordilleiras que non limitan coa Meseta Central. Unha delas é os Pireneos, unha das cordilleiras máis elevadas de España e unha das máis extensas. A cordilleira está situada na fronteira con Francia, no extremo nordés do país, no istmo da Península Ibérica. A maior elevación da cordilleira é o pico do Aneto cos seus 3.404 m, sendo o segundo pico máis alto da Península Ibérica. Ao sur dos Pireneos esténdese a depresión do Ebro.
No extremo nordés da Península Ibérica están as Cordilleiras Costeiro Catalás, un conxunto de serras situadas na comunidade autónoma de Cataluña.
No sueste da Península Ibérica están as Cordilleiras Béticas, un grupo de cordilleiras e serras que conforman unha unidade xeográfica. O pico máis elevado da cordilleira e da Península Ibérica é o Mulhacén (3.478 m).
No noroeste da Península, detrás dos Montes de León, dentro de Galicia, está o Macizo Galaico.

Depresións

As dúas principais depresións da España peninsular son a do río Ebro e a do Guadalquivir.
A depresión do río Ebro está situada no ámbito do devandito río, é dicir, no nordés da Península Ibérica. A depresión ten unha altitude media de 200 metros sobre o nivel do mar, o que destaca coas grandes elevacións que a rodean. Na desembocadura do río está o delta do Ebro, un espazo protexido co Parque natural do Delta do Ebro.
A Depresión Bética está situada no sueste da Península Ibérica e o río entorno ao cal se articula é o Guadalquivir. Esténdese de leste a oeste en gran parte da comunidade autónoma de Andalucía, e remata no océano Atlántico. A depresión ten unha altitude media de 100 metros sobre o nivel do mar, sendo así a máis baixa da península. Na desembocadura do río existen unhas marismas protexidas co Parque Nacional de Doñana.